Абдуллоҳ ибн Масъуднинг гўзал “қарғиши”

”Абдуллоҳ ибн Масъуд разияллоҳу анҳу рўзғорнинг камлари учун бозор-ўчар қилгани чиққан эди, пулини ўғирлатиб қўйди. Буни эшитган одамлар ўғрини қарғай бошлашди. Шунда ибн Масъуд уларни бу ишдан қайтарди ва дуо қилди:

— Эй Аллоҳ! Агар ўша олган одам муҳтожликдан олган бўлса, олганига барака бергин. Агар муҳтож бўлмай туриб олган бўлса, шу ўғирликни ҳаётидаги энг охиргиси қил!

Шайх Аҳмад Муҳаммад Ассофнинг “Қабасотун мин ҳаётир-Расул” китобидан Шаҳобиддин Парпиев таржимаси.

Abdulloh ibn Mas’ud raziyallohu anhu ro‘zg‘orning kamlari uchun bozor-o‘char qilgani chiqqan edi, pulini o‘g‘irlatib qo‘ydi. Buni eshitgan odamlar o‘g‘rini qarg‘ay boshlashdi. Shunda ibn Mas’ud ularni bu ishdan qaytardi va duo qildi:

— Ey Alloh! Agar o‘sha olgan odam muhtojlikdan olgan bo‘lsa, olganiga baraka bergin. Agar muhtoj bo‘lmay turib olgan bo‘lsa, shu o‘g‘irlikni hayotidagi eng oxirgisi qil!

Shayx Ahmad Muhammad Assofning “Qabasotun min hayotir-Rasul” kitobidan Shahobiddin Parpiev tarjimasi.

• Олдинги
• Кейинги