Эри бошига кўтарган аёл

Рукн: Ибрат Чоп этилган: 30.05.2018

Аёлини йўқотган эр ҳикоя қилади:

“Оқшом уйга келганимда аёлим кечки дастурхонни ҳозирларди. Қўлидан тутиб унга гапим борлигини айтдим. Жим овқатлана бошлади, кўзларида қўрқув бор эди. Бир онда кичрайгандим гўё, оғзимни очолмасдим лекин фикрларимни айтишим керак эди. Ажрашмоқчилигимни айтдим. Асабийлашмади, гапимга жавоб қайтармади, фақат сабабини сўради. Жавоб беролмадим, бунга асабийлашди. Қўлидаги санчқи пичоқларни отиб юборди. Менга бақирди ва одам эмаслигимни айтди.

Ўша кеча бирор оғиз гаплашмадик. Хотиним тун бўйи йиғлади. Турмушимизга нима бўлишидан хавотирланарди, лекин уни қониқтирадиган гап айтолмасдим. Мен Жанага ошиқ бўлдим, хотинимни севмасдим энди. Бу виждон азоби билан бир битим тайёрладим. Уй, машина ва ширкатнинг 30%ини унга берадиган бўлдим. Шартномага бироз қараб турди ва йиртиб ташлади.

10 йил бирга яшаган хотиним менга бегона бўлганди. Унинг сарфлаган умрига, куч-қувватига ачинардим, лекин орқага қайтолмасдим, Жанани қаттиқ севардим. Кейин бақириб-бақириб йиғлай бошлади, буни кутмагандим. Унинг кўз ёшлари мени юмшашимга сабаб бўлди. Бир муддат эсимдан чиқардим ажрашишни, бу фикр миямга ўрнашиб қолганди, энди бу туйғуни қаттиқроқ ҳис этардим ва тўғри қарор эди.

Кейинги оқшом уйга кеч келдим ва хотинимни столда ёзиб ўтирганини кўрдим. Роса уйқум келганди ва кечки овқатни емасдан ухлашга ётдим. Жана билан ўтказган шунча вақтим мени чарчатганди. Орада бир уйғондим ва уни ҳали ҳам ёзаётганини кўрдим. Аммо бу менга аҳамиятсиз эди, бошимни ўгириб ухлашда давом этдим.

Тонгда менга шартлари ёзилган мактубни берди. Мендан ҳеч нарса истамаганди, фақат ажрашишимизни эълон қилиш учун бир ой муҳлат сўради ва бу вақт давомида яхши оила каби муносабатда бўлишимизни истади. Бунинг сабаби бир ойдан кейин ўғлимизнинг имтиҳонлари бошланиши ва бу пайтда унга бу юкни юкламаслик эди. Буни қабул қилиш мумкин. Яна бир нарса бор эди, тўй кечамиз уни эшикдан қандай кўтариб кирганимни эслатиш эди ва бир ой давомида ҳар тонг уни ётоқдан эшикгача кўтариб боришимни истади. Эсини ебди деб ўйладим, лекин охирги кунларимизни яхши ўтиши учун қабул қилдим. Кейин бу шартларни Жанага айтдим. Баланд овозда кулиб буни ғирт ахмоқлик эканини ва бу ажрашиши учун эканини тушуниб қабул қилди.

Хотиним билан ажрашиш мавзусини очганимдан бери жисмонан яқин бўлмадик. Шу боис биринчи кун уни олиб эшик томон кўтарганимда ғалати ҳисни сездим. Ўғлимиз орқамизда турарди ва олқишлай бошлади. Дадам онамни қучоғида кўтарди, деди. Бу уни жуда севинтирганди, сўзлари қалбимни вайрон қиларди. Ётоқдан уй эшигигача 10 метр кўтардим. Хотиним кўзларини юмди ва қулоғимга "ўғлимизга ажрашишимизни айтманг", деб пичирлади. Мен ҳам бошимни эгиб, хўп, дедим ва ичимга бир маҳзунлик чўкди. Эшик олдида уни қолдирдим, хотиним автобус бекатига кетди ва уни ишга олиб борадиган автобусни кутди. Мен эса бир ўзим офисга кетдим.

2-кун бу ўйин бизга осон кечди. Хотиним бошини кўксимга қўйди ва унинг ифорини туйдим. Бирдан хотинимга анчадан бери қарамаганимни тушундим ва уни турмуш қурган пайтимиздаги каби ёш эмаслигини сездим. Юзига майда чизиқлар тушган, сочларига оқ оралаганди. Ўтган йиллар шунчаки ўтмаганди, шунда ўзимдан шунча вақт ичида унга нималар қилганимни сўрадим.

4-кун уни кўтарганимда бир ишонч туйғусини ҳис этдим. Бу, менга ҳаётининг 10 йилини ҳадя қилган аёл эди.

5-кун бу ишонч туйғуси янада юксалганди. Буни Жанага айтмадим. Кунлар ўтгани сайин уни кўтариш ҳам осонлашарди, балки бу тренажорда шуғулланганим сабаблидир. Бир тонг уни нима кийишини ўйлаб, қараб ўтирдим. Жаҳл қилиб, ҳар кунги кийимлари бироз катта келганини айтди. Бирдан уни қанчалик озганини, вазнини йўқотганини сездим. Демак уни ҳар тонг осон кўтаришимнинг сабаби бу экан. Юзимга биров мушт туширгандай бўлди. Бунчалик азоб ва ҳасратни қалбида олиб юрарди. Сезмаган ҳолда бошини силадим. Шу пайт ўғлимиз келди ва "дада, ойимни кўтаришингиз керак", деди.

Отаси онасини хонадан эшиккача кўтариши ҳаётимизнинг бир бўлагига айланганди. Хотиним ўғлимизни ёнига чақирди ва маҳкам қучоқлади. Мен бошимни ўгирдим, охирги лаҳзада қароримдан воз кечишни истамасдим. Уни қучоғимга олдим ва ётоқ эшигигача кўтариб бордим. Қўлини чаккамга қўйганди мен уни маҳкам ушлаб олгандим. Худди турмуш қурган кунимиздаги каби. Энди хавотирлана бошлагандим, бунчалик озиб кетганига. Охирги кун уни кўтарганимда куч сарфламадим. Ўғлимиз мактабда эди ва хотинимга ҳаётимиздаги яқинлик камайганини айтдим. Офисга кетдим ва эшикни қулфламасдан машинадан тушдим, бунга вақт йўқ эди.

Ҳар лаҳза қароримни ўзгартиришидан қўрқардим ва зинадан юқори чиқдим, юқори чиққач Жана эшикни очди. Унга хотинимдан ажрашолмаслигимни айтдим. Ҳайратланиб қўлини пешонамга қўйди ва "сени иситманг борми?" деб сўради. "Афсусдаман Жана, лекин мен энди ажрашишни истамайман", дедим. Турмушимиз бефайзлиги севги етишмаслигидан эмас, бир-биримизнинг аҳамиятимизни унутганимиздан эди. Энди эсимга тушди, унга уйланган куним эшикдан кўтариб кирганимда, умримнинг охиригача унга садоқатли бўлишга қасам ичгандим.

Жана вазиятни англагач, юзимга бир тарсаки тушириб, эшикни ёпиб йиғлай кетди. Дарҳол пастга югуриб, биринчи учраган гулчидан хотинимга бир даста гул олдим, ичига "сени ҳар тонг ҳаётимнинг охиригача кўтараман" деб ёзиб солиб қўйдим. Уйга қатганимда юзимни табассум қоплади, қўлимда гуллар билан ётоқхонага кирдим ва хотинимни ётоқда ўлик ҳолда топдим. Хотиним бир неча ойдан бери саратон билан курашаркан, мен Жанага бўлган қизиқишим боис буни сезмагандим. Кўп яшолмаслигини билгани учун ўғлимни менга қарши бўлиб қолишидан мени сақлашга уринганди. Ҳеч бўлмаса ўғлимнинг кўзида яхши турмуш ўртоқ сифатида қолишимни истаганди”.

Туркчадан Марям Осиё таржимаси

Ayolini yo‘qotgan er hikoya qiladi:

“Oqshom uyga kelganimda ayolim kechki dasturxonni hozirlardi. Qo‘lidan tutib unga gapim borligini aytdim. Jim ovqatlana boshladi, ko‘zlarida qo‘rquv bor edi. Bir onda kichraygandim go‘yo, og‘zimni ocholmasdim lekin fikrlarimni aytishim kerak edi. Ajrashmoqchiligimni aytdim. Asabiylashmadi, gapimga javob qaytarmadi, faqat sababini so‘radi. Javob berolmadim, bunga asabiylashdi. Qo‘lidagi sanchqi pichoqlarni otib yubordi. Menga baqirdi va odam emasligimni aytdi.

O‘sha kecha biror og‘iz gaplashmadik. Xotinim tun bo‘yi yig‘ladi. Turmushimizga nima bo‘lishidan xavotirlanardi, lekin uni qoniqtiradigan gap aytolmasdim. Men Janaga oshiq bo‘ldim, xotinimni sevmasdim endi. Bu vijdon azobi bilan bir bitim tayyorladim. Uy, mashina va shirkatning 30%ini unga beradigan bo‘ldim. Shartnomaga biroz qarab turdi va yirtib tashladi.

10 yil birga yashagan xotinim menga begona bo‘lgandi. Uning sarflagan umriga, kuch-quvvatiga achinardim, lekin orqaga qaytolmasdim, Janani qattiq sevardim. Keyin baqirib-baqirib yig‘lay boshladi, buni kutmagandim. Uning ko‘z yoshlari meni yumshashimga sabab bo‘ldi. Bir muddat esimdan chiqardim ajrashishni, bu fikr miyamga o‘rnashib qolgandi, endi bu tuyg‘uni qattiqroq his etardim va to‘g‘ri qaror edi.

Keyingi oqshom uyga kech keldim va xotinimni stolda yozib o‘tirganini ko‘rdim. Rosa uyqum kelgandi va kechki ovqatni yemasdan uxlashga yotdim. Jana bilan o‘tkazgan shuncha vaqtim meni charchatgandi. Orada bir uyg‘ondim va uni hali ham yozayotganini ko‘rdim. Ammo bu menga ahamiyatsiz edi, boshimni o‘girib uxlashda davom etdim.

Tongda menga shartlari yozilgan maktubni berdi. Mendan hech narsa istamagandi, faqat ajrashishimizni e’lon qilish uchun bir oy muhlat so‘radi va bu vaqt davomida yaxshi oila kabi munosabatda bo‘lishimizni istadi. Buning sababi bir oydan keyin o‘g‘limizning imtihonlari boshlanishi va bu paytda unga bu yukni yuklamaslik edi. Buni qabul qilish mumkin. Yana bir narsa bor edi, to‘y kechamiz uni eshikdan qanday ko‘tarib kirganimni eslatish edi va bir oy davomida har tong uni yotoqdan eshikgacha ko‘tarib borishimni istadi. Esini yebdi deb o‘yladim, lekin oxirgi kunlarimizni yaxshi o‘tishi uchun qabul qildim. Keyin bu shartlarni Janaga aytdim. Baland ovozda kulib buni g‘irt axmoqlik ekanini va bu ajrashishi uchun ekanini tushunib qabul qildi.

Xotinim bilan ajrashish mavzusini ochganimdan beri jismonan yaqin bo‘lmadik. Shu bois birinchi kun uni olib eshik tomon ko‘targanimda g‘alati hisni sezdim. O‘g‘limiz orqamizda turardi va olqishlay boshladi. Dadam onamni quchog‘ida ko‘tardi, dedi. Bu uni juda sevintirgandi, so‘zlari qalbimni vayron qilardi. Yotoqdan uy eshigigacha 10 metr ko‘tardim. Xotinim ko‘zlarini yumdi va qulog‘imga "o‘g‘limizga ajrashishimizni aytmang", deb pichirladi. Men ham boshimni egib, xo‘p, dedim va ichimga bir mahzunlik cho‘kdi. Eshik oldida uni qoldirdim, xotinim avtobus bekatiga ketdi va uni ishga olib boradigan avtobusni kutdi. Men esa bir o‘zim ofisga ketdim.

2-kun bu o‘yin bizga oson kechdi. Xotinim boshini ko‘ksimga qo‘ydi va uning iforini tuydim. Birdan xotinimga anchadan beri qaramaganimni tushundim va uni turmush qurgan paytimizdagi kabi yosh emasligini sezdim. Yuziga mayda chiziqlar tushgan, sochlariga oq oralagandi. O‘tgan yillar shunchaki o‘tmagandi, shunda o‘zimdan shuncha vaqt ichida unga nimalar qilganimni so‘radim.

4-kun uni ko‘targanimda bir ishonch tuyg‘usini his etdim. Bu, menga hayotining 10 yilini hadya qilgan ayol edi.

5-kun bu ishonch tuyg‘usi yanada yuksalgandi. Buni Janaga aytmadim. Kunlar o‘tgani sayin uni ko‘tarish ham osonlashardi, balki bu trenajorda shug‘ullanganim sabablidir. Bir tong uni nima kiyishini o‘ylab, qarab o‘tirdim. Jahl qilib, har kungi kiyimlari biroz katta kelganini aytdi. Birdan uni qanchalik ozganini, vaznini yo‘qotganini sezdim. Demak uni har tong oson ko‘tarishimning sababi bu ekan. Yuzimga birov musht tushirganday bo‘ldi. Bunchalik azob va hasratni qalbida olib yurardi. Sezmagan holda boshini siladim. Shu payt o‘g‘limiz keldi va "dada, oyimni ko‘tarishingiz kerak", dedi.

Otasi onasini xonadan eshikkacha ko‘tarishi hayotimizning bir bo‘lagiga aylangandi. Xotinim o‘g‘limizni yoniga chaqirdi va mahkam quchoqladi. Men boshimni o‘girdim, oxirgi lahzada qarorimdan voz kechishni istamasdim. Uni quchog‘imga oldim va yotoq eshigigacha ko‘tarib bordim. Qo‘lini chakkamga qo‘ygandi men uni mahkam ushlab olgandim. Xuddi turmush qurgan kunimizdagi kabi. Endi xavotirlana boshlagandim, bunchalik ozib ketganiga. Oxirgi kun uni ko‘targanimda kuch sarflamadim. O‘g‘limiz maktabda edi va xotinimga hayotimizdagi yaqinlik kamayganini aytdim. Ofisga ketdim va eshikni qulflamasdan mashinadan tushdim, bunga vaqt yo‘q edi.

Har lahza qarorimni o‘zgartirishidan qo‘rqardim va zinadan yuqori chiqdim, yuqori chiqqach Jana eshikni ochdi. Unga xotinimdan ajrasholmasligimni aytdim. Hayratlanib qo‘lini peshonamga qo‘ydi va "seni isitmang bormi?" deb so‘radi. "Afsusdaman Jana, lekin men endi ajrashishni istamayman", dedim. Turmushimiz befayzligi sevgi yetishmasligidan emas, bir-birimizning ahamiyatimizni unutganimizdan edi. Endi esimga tushdi, unga uylangan kunim eshikdan ko‘tarib kirganimda, umrimning oxirigacha unga sadoqatli bo‘lishga qasam ichgandim.

Jana vaziyatni anglagach, yuzimga bir tarsaki tushirib, eshikni yopib yig‘lay ketdi. Darhol pastga yugurib, birinchi uchragan gulchidan xotinimga bir dasta gul oldim, ichiga "seni har tong hayotimning oxirigacha ko‘taraman" deb yozib solib qo‘ydim. Uyga qatganimda yuzimni tabassum qopladi, qo‘limda gullar bilan yotoqxonaga kirdim va xotinimni yotoqda o‘lik holda topdim. Xotinim bir necha oydan beri saraton bilan kurasharkan, men Janaga bo‘lgan qiziqishim bois buni sezmagandim. Ko‘p yasholmasligini bilgani uchun o‘g‘limni menga qarshi bo‘lib qolishidan meni saqlashga uringandi. Hech bo‘lmasa o‘g‘limning ko‘zida yaxshi turmush o‘rtoq sifatida qolishimni istagandi”.

Turkchadan Maryam Osiyo tarjimasi