Илтижо

Уйланганимга етти йилдан ошган бўлса-да, ҳамон фарзандимиз йўқ эди. Фарзандли бўлиш илинжида эр-хотин малакали мутахассислар кўригидан ўтдик, чет элларда муолажа олдик. Қаерда бепуштлик муаммоси билан шуғулланувчи доктор борлигини эшитсам, ўша ондаёқ унинг олдига ошиқардим.

Ахири фарзанд кўриш ҳақидаги ўйлар мени чарчатди. Кундан-кунга ич-этимни еб, асабийлашардим, ҳар нимадан жаҳлим чиқарди. Атрофдагиларнинг саволлари ҳам баттар эзарди.

Бир кун масжиддан пешин намозини ўқиб қайтаётиб, йўлни кесиб ўтишга қийналаётган кўз ожиз отахонни кўриб қолдим. Югуриб ёнига бордим. Қўлидан ушлаб, йўлнинг нариги бетига ўтказдим. Ҳаққимга дуо қилди. Хайрлашмоқчи бўлганимда отахон:

- Болам, уйланганмисан? - деб қолди.

- Ҳа.

- Болаларинг борми?

- Ҳали фарзандим йўқ...

Отахон гапириш оҳангимдан ниманидир билгандай бўлди, шекилли:

- Ўғлим, сиқилма, сабрли бўл. Мен ҳам узоқ йиллар фарзанд кўрмадим. Худога шукр, ҳозир еттита болам бор. Ўғлим, фарз намозни ўқиганингдан сўнг "Эй Раббим, мени ёлғиз ташлаб қўйма, Сен Ўзинг ворисларнинг энг яхшисисан" (Анбиё, 89) оятини ўқиб, ихлос билан дуо қил, Яратган – меҳрибон Зот, сени ҳам насибасиз қолдирмайди, иншааллоҳ! - деди.

Қувончдан кўзларим ёшланди. Отахонга миннатдорлик билдириб, уйга шошдим. Воқеани аёлимга айтиб бердим. Аёлим эса, узоқ ўйланиб қолди ва: "Мушкулимизга чора излаб, ҳамма эшикни қоқибмиз-у, лекин, энг асосий эшик, Худо­йимнинг эшигини қоқмабмиз! Шунчалар хатокор бўламизми?!" деди.

Шу кундан бошлаб, иккимиз Яратганга юкиндик, илтижолар қилдик. Тунлари улуғ неъмати - фарзанд билан сийлашини сўраб, астойдил дуолар қилдик.  Шукр, Раббимиз хатоларимизни кечириб, бизни ҳам қиз фарзанд билан сийлади. Биз яна тинмай дуо қилардик:

"Эй Раббимиз, Ўзинг бизга жуфти ҳалолларимиздан ва зурриётларимиздан кўзимиз қувонадиган нарса ҳадя эт ҳамда бизларни тақводорларга йўлбошчи эт" (Фурқон, 74).

Муҳаммад Қосимнинг "Келажак остонасида" китобидан "Ҳасанхон қори" жоме масжиди имом-хатибиЗикрулло Маҳкамов таржимаси

“Ислом нури” газетасининг 2012 йил, 7-сонидан олинди.

* * *

Uylanganimga yetti yildan oshgan bo‘lsa-da, hamon farzandimiz yo‘q edi. Farzandli bo‘lish ilinjida er-xotin malakali mutaxassislar ko‘rigidan o‘tdik, chet ellarda muolaja oldik. Qaerda bepushtlik muammosi bilan shug‘ullanuvchi doktor borligini eshitsam, o‘sha ondayoq uning oldiga oshiqardim.

Axiri farzand ko‘rish haqidagi o‘ylar meni charchatdi. Kundan-kunga ich-etimni yeb, asabiylashardim, har nimadan jahlim chiqardi. Atrofdagilarning savollari ham battar ezardi.

Bir kun masjiddan peshin namozini o‘qib qaytayotib, yo‘lni kesib o‘tishga qiynalayotgan ko‘z ojiz otaxonni ko‘rib qoldim. Yugurib yoniga bordim. Qo‘lidan ushlab, yo‘lning narigi betiga o‘tkazdim. Haqqimga duo qildi. Xayrlashmoqchi bo‘lganimda otaxon:

- Bolam, uylanganmisan? - deb qoldi.

- Ha.

- Bolalaring bormi?

- Hali farzandim yo‘q...

Otaxon gapirish ohangimdan nimanidir bilganday bo‘ldi, shekilli:

- O‘g‘lim, siqilma, sabrli bo‘l. Men ham uzoq yillar farzand ko‘rmadim. Xudoga shukr, hozir yettita bolam bor. O‘g‘lim, farz namozni o‘qiganingdan so‘ng "Ey Rabbim, meni yolg‘iz tashlab qo‘yma, Sen O‘zing vorislarning eng yaxshisisan"(Anbiyo, 89) oyatini o‘qib, ixlos bilan duo qil, Yaratgan – mehribon Zot, seni ham nasibasiz qoldirmaydi, inshaalloh! - dedi.

Quvonchdan ko‘zlarim yoshlandi. Otaxonga minnatdorlik bildirib, uyga shoshdim. Voqeani ayolimga aytib berdim. Ayolim esa, uzoq o‘ylanib qoldi va: "Mushkulimizga chora izlab, hamma eshikni qoqibmiz-u, lekin, eng asosiy eshik, Xudo­yimning eshigini qoqmabmiz! Shunchalar xatokor bo‘lamizmi?!" dedi.

Shu kundan boshlab, ikkimiz Yaratganga yukindik, iltijolar qildik. Tunlari ulug‘ ne’mati - farzand bilan siylashini so‘rab, astoydil duolar qildik.  Shukr, Rabbimiz xatolarimizni kechirib, bizni ham qiz farzand bilan siyladi. Biz yana tinmay duo qilardik:

"Ey Rabbimiz, O‘zing bizga jufti halollarimizdan va zurriyotlarimizdan ko‘zimiz quvonadigan narsa hadya et hamda bizlarni taqvodorlarga yo‘lboshchi et" (Furqon, 74).

Muhammad Qosimning "Kelajak ostonasida" kitobidan "Hasanxon qori" jome masjidi imom-xatibi Zikrullo Mahkamov tarjimasi

“Islom nuri” gazetasining 2012 yil, 7-sonidan olindi.

• Олдинги
• Кейинги