“Хушхабарчилар”нинг ваъдаларига алданманг

"Кечқурун сайр қилиб юрсам, маҳалламиздаги кўпқаватли уйлардан бирида яшайдиган хотин, тарихга қизиқишимдан хабар топган шекилли, бу борада қандай китоб керак бўлса, бажонидил ёрдам беришини айтиб, манзили ёзилган қоғозини берди. Эртасига ишдан кейин ўша манзилни қидириб топдим. Уч хонали уйнинг кенг залида ўн чоғли одам ўтирар, аксарияти аёллар эди. Мени таклиф қилган аёл сўзамолгина экан, гоҳ ҳазил қилиб, гоҳ маслаҳат бериб, мени "ўргана" бошлади. Кейин "Айтинг-чи, дунёни ким бошқаради?" деб сўради. "Албатта Аллоҳ", дедим. "Шундай-ку", — дея у жавобимдан қониқмаганини усталик билан яширди ва "аслида дунёни иблис ва ёвуз руҳлар, яъни жинлар бошқаряпти", деган фикрини исботлашга тушди.
Сўзларига ишонмаётганимни билса-да, гапини тўхтатмас эди: "Мана, сиз мусулмонлар нариги дунёдаги жаннатга ишонасизлар. Лекин биз айтамизки, Иеҳованинг ўғли Исо Масиҳга имон келтирсангиз, у сизни иблис сиртмоғидан қутқариб, гуноҳларингизни зиммасига олади ва сизларни шу заминдаги жаннатга олиб киради...". "Сизлар кимсизлар?" деб сўрадим. "Биз нажотга эришувчилармиз", деди. Кетар чоғим у қўлимга бир неча китоб, "Сторожевая башня" журналининг янги сонини тутқазди. Ўшандан бери улар кимлар? Мақсадлари нима экан?" деган саволлар мени ўйлантиради".

Ҳозирги кунда турли миссионерлик ташкилотлари бутун дунё бўйлаб кенг фаолият юритишяпти. Хат муаллифи ҳам миссионерлардан бирининг уйига бориб қолгани шубҳасиз. Улар айтишича,Тангрининг "Муқаддас китоб”да келтирилган номи "Иеҳова" эмиш. Бу ном гўё Ҳазрати Мусога "Оловли бутазор" да ошкор этилган экан. Дастлаб "Яҳу" тарзида талаффуз қилинган бу сўз "Удир" деган маънони англатади.
Миссионерларнинг бу оқимига ХIХ асрнинг иккинчи ярмида Чарлз Тейз Рассел (АҚШ, 1852—1916) асос олган. Рассел етти жилдлик "Муқаддас ёзувларни ўрганиш" китобини ёзган.
Унинг издошлари кўпинча келажак ҳақидаги асоссиз хабарларни тарқатиш билан шуғулланишади. "Таврот"нинг Иеҳова юборган китоб экани, Ҳобилдан Исо Масиҳга қадар бўлган узоқ даврда Инжил тадқиқотчиларининг сўнгги вакиллари ўзлари эканини айтиш асосий даъволаридир.
Улар оммавий ахборот воситаларидан тарғибот мақсадида кенг фойдаланишади. Ташкилот аъзолари асосий фаолиятларини сайёр воизлар (уйма-уй юрувчи "хушхабарчилар") ёрдамида амалга оширишади. Миссионерликнинг бу оқими маъмурий маркази — Бошқарув корпорацияси ҳисобланади. Бошқарув корпорацияси 15 кишидан иборат бўлиб, Бруклинда (АҚШ, Нью Йорк) иш олиб боради. Оқимнинг асосий жамғармаси Швейцариянинг Цюрих шаҳрида сақланади. Оқимнинг ҳар бир аъзоси унга ҳисса қўшиши шарт, чунки ана шу маблағ миссионерликнинг бу оқими ғояларини кенгроқ тарқатиш учун ишлатилади.
Бу оқим вакиллари коинотнинг ягона ҳукмдори Иеҳова, самовий адолатни ўрнатувчи ҳукумат эса унинг асари (иши) бўлади, деб ишонишади. Шу боисдан уларнинг бетиним ваъз, тарғибот йўли билан асосий мақсадлари — "Муқаддас китоб”га асосланган салтанат қуриш ҳаракатида эканини билиш қийин эмас.
Оқим вакиллари одамларни ёлғон ваъдаларига ишонтириш учун хаёлий "армагеддон” (гўёки охирзамонда "хушхабарчилар" ва шайтон бошчилигидаги жинлар қўшини ўртасида бўлиб ўтадиган жанг) ҳақида гапиришади.
Миссионерликнинг бу оқими вакиллари мажбурий ҳарбий хизматни тан олишмайди. Ҳарбий хизматга боришни истамайдиганларни ёқлаб, улар ваъз фаолиятлари сабабли гўё қуролли кучлар сафига кирмаслик ҳуқуқига эга эканликларини даъво қилишади.
Улар демократия йўлидаги қатор мамлакатлар байроқларига ҳурмат бажо келтиришмайди. Ўзлари қурмоқчи бўлган салтанатга қарши чиқувчиларни шафқатсиз жазолашларини эълон қилишдан тап тортишмайди.
Бу оқим ҳақида 1985 йилда Москвадаги "Политиздат нашриёти" чоп этган "Энцикпопедический словарь"да ҳам маълумот берилган: "Протестант йўналишидаги бу ташкилот асосчилари ўзларини "Инжил тадқиқотчилари" деб аташган. 1931 йилдан бошлаб унинг расмий номи ўзгарди. Ташкилотга Бруклин маркази раҳбарлик қилади, унинг турли минтақаларда 95 та филиали бор. Оқим ўзининг "Посбон минора"си, "Посбонликда", "Уйғон!" каби бир неча матбуот нашрларига эга. Ташкилот нашрлари 163 тилда чоп этилади. Улар фаол миссионерлик фаолияти олиб боришади. Улар Исо ва Муқаддас Руҳни "Иеҳова"дан тарқалган, деб эълон қилишган... Бруклин назариётчилари фикрича жамият тарихи илоҳий кучлар билан шайтонлар ўртасидаги курашдан иборат. Улар қиёмат, охират дунёси, жаннат ва дўзах ҳақидаги хабарларни инкор қилишади. Уларнинг фикрича, ер юзида шундай илоҳий салтанат ўрнатиладики, унда фақат "хушхабарчилар" ва уларнинг тарафдорлари яшашади. Қолган барча инсоният эса гўё "армагеддон"да (Фаластин шимолида, Меггидо шаҳри ёнидаги тоғда) ҳалок бўлади, дея "башорат" қилишади. Бу гапларини улар табиатдаги мутаносиблик бузилаётгани, янги жаҳон уруши хавфи билан ҳам боғлашади".

Kechqurun sayr qilib yursam, mahallamizdagi ko‘pqavatli uylardan birida yashaydigan xotin, tarixga qiziqishimdan xabar topgan shekilli, bu borada qanday kitob kerak bo‘lsa, bajonidil yordam berishini aytib, manzili yozilgan qog‘ozini berdi. Ertasiga ishdan keyin o‘sha manzilni qidirib topdim. Uch xonali uyning keng zalida o‘n chog‘li odam o‘tirar, aksariyati ayollar edi. Meni taklif qilgan ayol so‘zamolgina ekan, goh hazil qilib, goh maslahat berib, meni "o‘rgana" boshladi. Keyin "Ayting-chi, dunyoni kim boshqaradi?" deb so‘radi. "Albatta Alloh", dedim. "Shunday-ku", — deya u javobimdan qoniqmaganini ustalik bilan yashirdi va "aslida dunyoni iblis va yovuz ruhlar, ya’ni jinlar boshqaryapti", degan fikrini isbotlashga tushdi.
So‘zlariga ishonmayotganimni bilsa-da, gapini to‘xtatmas edi: "Mana, siz musulmonlar narigi dunyodagi jannatga ishonasizlar. Lekin biz aytamizki, Iehovaning o‘g‘li Iso Masihga imon keltirsangiz, u sizni iblis sirtmog‘idan qutqarib, gunohlaringizni zimmasiga oladi va sizlarni shu zamindagi jannatga olib kiradi...". "Sizlar kimsizlar?" deb so‘radim. "Biz najotga erishuvchilarmiz", dedi. Ketar chog‘im u qo‘limga bir necha kitob, "Storojevaya bashnya" jurnalining yangi sonini tutqazdi. O‘shandan beri ular kimlar? Maqsadlari nima ekan?" degan savollar meni o‘ylantiradi".

Hozirgi kunda turli missionerlik tashkilotlari butun dunyo bo‘ylab keng faoliyat yuritishyapti. Xat muallifi ham missionerlardan birining uyiga borib qolgani shubhasiz. Ular aytishicha,Tangrining "Muqaddas kitob”da keltirilgan nomi "Iehova" emish. Bu nom go‘yo Hazrati Musoga "Olovli butazor" da oshkor etilgan ekan. Dastlab "Yahu" tarzida talaffuz qilingan bu so‘z "Udir" degan ma’noni anglatadi.
Missionerlarning bu oqimiga XIX asrning ikkinchi yarmida Charlz Teyz Rassel (AQSh, 1852—1916) asos olgan. Rassel yetti jildlik "Muqaddas yozuvlarni o‘rganish" kitobini yozgan.
Uning izdoshlari ko‘pincha kelajak haqidagi asossiz xabarlarni tarqatish bilan shug‘ullanishadi. "Tavrot"ning Iehova yuborgan kitob ekani, Hobildan Iso Masihga qadar bo‘lgan uzoq davrda Injil tadqiqotchilarining so‘nggi vakillari o‘zlari ekanini aytish asosiy da’volaridir.
Ular ommaviy axborot vositalaridan targ‘ibot maqsadida keng foydalanishadi. Tashkilot a’zolari asosiy faoliyatlarini sayyor voizlar (uyma-uy yuruvchi "xushxabarchilar") yordamida amalga oshirishadi. Missionerlikning bu oqimi ma’muriy markazi — Boshqaruv korporatsiyasi hisoblanadi. Boshqaruv korporatsiyasi 15 kishidan iborat bo‘lib, Bruklinda (AQSh, Nyu York) ish olib boradi. Oqimning asosiy jamg‘armasi Shveytsariyaning Syurix shahrida saqlanadi. Oqimning har bir a’zosi unga hissa qo‘shishi shart, chunki ana shu mablag‘ missionerlikning bu oqimi g‘oyalarini kengroq tarqatish uchun ishlatiladi.
Bu oqim vakillari koinotning yagona hukmdori Iehova, samoviy adolatni o‘rnatuvchi hukumat esa uning asari (ishi) bo‘ladi, deb ishonishadi. Shu boisdan ularning betinim va’z, targ‘ibot yo‘li bilan asosiy maqsadlari — "Muqaddas kitob”ga asoslangan saltanat qurish harakatida ekanini bilish qiyin emas.
Oqim vakillari odamlarni yolg‘on va’dalariga ishontirish uchun xayoliy "armageddon” (go‘yoki oxirzamonda "xushxabarchilar" va shayton boshchiligidagi jinlar qo‘shini o‘rtasida bo‘lib o‘tadigan jang) haqida gapirishadi.
Missionerlikning bu oqimi vakillari majburiy harbiy xizmatni tan olishmaydi. Harbiy xizmatga borishni istamaydiganlarni yoqlab, ular va’z faoliyatlari sababli go‘yo qurolli kuchlar safiga kirmaslik huquqiga ega ekanliklarini da’vo qilishadi.
Ular demokratiya yo‘lidagi qator mamlakatlar bayroqlariga hurmat bajo keltirishmaydi. O‘zlari qurmoqchi bo‘lgan saltanatga qarshi chiquvchilarni shafqatsiz jazolashlarini e’lon qilishdan tap tortishmaydi.
Bu oqim haqida 1985 yilda Moskvadagi "Politizdat nashriyoti" chop etgan "Entsikpopedicheskiy slovar"da ham ma’lumot berilgan: "Protestant yo‘nalishidagi bu tashkilot asoschilari o‘zlarini "Injil tadqiqotchilari" deb atashgan. 1931 yildan boshlab uning rasmiy nomi o‘zgardi. Tashkilotga Bruklin markazi rahbarlik qiladi, uning turli mintaqalarda 95 ta filiali bor. Oqim o‘zining "Posbon minora"si, "Posbonlikda", "Uyg‘on!" kabi bir necha matbuot nashrlariga ega. Tashkilot nashrlari 163 tilda chop etiladi. Ular faol missionerlik faoliyati olib borishadi. Ular Iso va Muqaddas Ruhni "Iehova"dan tarqalgan, deb e’lon qilishgan... Bruklin nazariyotchilari fikricha jamiyat tarixi ilohiy kuchlar bilan shaytonlar o‘rtasidagi kurashdan iborat. Ular qiyomat, oxirat dunyosi, jannat va do‘zax haqidagi xabarlarni inkor qilishadi. Ularning fikricha, yer yuzida shunday ilohiy saltanat o‘rnatiladiki, unda faqat "xushxabarchilar" va ularning tarafdorlari yashashadi. Qolgan barcha insoniyat esa go‘yo "armageddon"da (Falastin shimolida, Meggido shahri yonidagi tog‘da) halok bo‘ladi, deya "bashorat" qilishadi. Bu gaplarini ular tabiatdagi mutanosiblik buzilayotgani, yangi jahon urushi xavfi bilan ham bog‘lashadi".

“Hidoyat” jurnalining 2009 yil, 4-sonidan olindi.

• Олдинги
• Кейинги