Зиёратингиз қабул бўлсин!

Хабарингиз бор, бу йил ҳам анъанага кўра, беш мингдан зиёд юртдошларимиз исломнинг бешинчи рукни бўлмиш ҳаж зиёратини амалга ошириш учун Саудия Арабистонига жўнаб кетган эдилар. Яқинда уларнинг дастлабки гуруҳлари зиёратни тугаллаб, ватанимизга қайтиб келишди.

Ўзбекистон мусулмонлари идорасининг раиси, муфтий Усмонхон Темирхон ўғли бошчилигида зиёратчиларимиз энг замонавий русумдаги ҳаво кемаларида тўғри Мадинаи мунавварага қўнишди. Дастлаб Пайғамбаримиз Муҳаммад (с.а.в.)нинг муборак қабрлари – равзаи мутаҳҳарани зиёрат этиб, Жанобимиз (а.с.)га салом йўллашди. Ворид бўлган ҳадиси шарифларга кўра, у зотнинг қабрларини зиёрат қилган кимса худди тирикликларида бориб кўргандек бўлади ва берилган саломга алик оладилар. Пайғамбар (с.а.в.) шаҳрида бир неча кун тургандан кейин Маккаи мукаррамага йўл олишди.

Улуғвор Каъба – Ер юзидаги энг кўҳна бино, бутун дунё мусулмонларининг қибласи Иброҳим (а.с.)нинг дуо ва чақириқлари шарофати ила доимо атрофи зиёратчилар билан гавжум, тинимсиз тавоф қилинадиган  Аллоҳнинг уйидир. Уни ўз ичига олган масжид – Масжидул Ҳаромда (бу ҳудуднинг баъзи ўзига хос қоидалари бор: у ерда бирор жонзот ўлдирилмайди, бирор гиёҳ узилмайди) ўқилган бир ракат намоз бошқа масжидлардаги юз минг ракат намозга тенг. У ерда айтилган зикр, тасбеҳларнинг ҳам савоби улуғроқдир. Буларнинг ҳеч бирига қурби етмай қолган кимса Каъбага тикилиб ўтирса ҳам савоб олаверади. Яъни, муқаддас Каъбага қараш ҳам ибодат.

Юртдошларимиз мийқот (Ҳарам ҳудуди чегараси)дан эҳромга кириб, бирин-кетин ҳаж ибодатларини бажаришга киришдилар. Эҳром ҳожиларнинг кийими; икки парча чоксиз матодан (аёлларники тикилган бўлади) иборат бўлиб, уни ўраган киши баъзи қоидаларга амал қилиши лозим – бировга ёмон гапирмайди, дилини оғритмайди. Ҳатто киши ўз баданидаги тукларни ҳам юлиши, соч-соқоли, тирноғини олиши, аёлига яқинлик қилиши ёки шунга ишора қиладиган гапларни айтиши, ювиниши ва хушбўйланиши мумкин эмас. Булар ҳаж жинояти дейилади ва улардан бирини содир этган кимса жаримасини тўлаши керак бўлади.

Ниҳоят, Арафа куни келди. Арафа шундай улуғ кунки, унинг ҳурматидан Аллоҳ наинки Арафотдагиларни, балки у ерларга етиша олмай, бағри қон бўлиб турган барча мўминларнинг илтижоларини қабул қилади.

Арафот шундай маконки, унинг шарофатидан Аллоҳ таоло ўша ерда умидли қўлларини самога кўтариб, зор йиғлаб турганларнинг тилакларини бермасликка, қўлларини бўш қайтаришга ҳаё қилади.

Ҳамма ҳожилар Арафот тоғига бориб, Аллоҳ таолодан гуноҳларининг кечиришини сўраб ёлвордилар. Улар орасида юртдошларимиз ҳам бор, ўзлари, аҳли оилалари, ёру дўстлари ва барча мўмин-мусулмонларнинг гуноҳларидан ўтишини сўраб Улуғ Мавлога юкундилар. Бир пиёла сув мисоли чайқалиб турган дунёмизда қайтадан тинчлик-барқарорлик ҳукм суришини илтижо қилдилар. Юртимизнинг тинч, халқимизнинг фаровонлиги бундан ҳам зиёда бўлишини, уларни мана шундай муқаддас заминда ибодатга қоим бўлиб, дуога қўл очиб туришларига ҳисса қўшган, хизматларида камарбаста бўлиб турган барча мутасаддиларнинг ҳам қалбларидаги эзгу ниятлари рўёбга чиқишини сўрадилар...

Улар она Ватан тупроғига қадам қўяр эканлар, дилларида шундай улуғ зиёратга, ибодатга мушарраф бўлганлари учун чексиз қувонч, тилларида шукр, юзларида эса маънавий покланиш бахш этган ажиб нур порлар эди.

Нўмон Абдулмажид

* * *

Xabaringiz bor, bu yil ham an’anaga ko‘ra, besh mingdan ziyod yurtdoshlarimiz islomning beshinchi rukni bo‘lmish haj ziyoratini amalga oshirish uchun Saudiya Arabistoniga jo‘nab ketgan edilar. Yaqinda ularning dastlabki guruhlari ziyoratni tugallab, vatanimizga qaytib kelishdi.

O‘zbekiston musulmonlari idorasining raisi, muftiy Usmonxon Temirxon o‘g‘li boshchiligida ziyoratchilarimiz eng zamonaviy rusumdagi havo kemalarida to‘g‘ri Madinai munavvaraga qo‘nishdi. Dastlab Payg‘ambarimiz Muhammad (s.a.v.)ning muborak qabrlari – ravzai mutahharani ziyorat etib, Janobimiz (a.s.)ga salom yo‘llashdi. Vorid bo‘lgan hadisi shariflarga ko‘ra, u zotning qabrlarini ziyorat qilgan kimsa xuddi tirikliklarida borib ko‘rgandek bo‘ladi va berilgan salomga alik oladilar. Payg‘ambar (s.a.v.) shahrida bir necha kun turgandan keyin Makkai mukarramaga yo‘l olishdi.

Ulug‘vor Ka’ba – Yer yuzidagi eng ko‘hna bino, butun dunyo musulmonlarining qiblasi Ibrohim (a.s.)ning duo va chaqiriqlari sharofati ila doimo atrofi ziyoratchilar bilan gavjum, tinimsiz tavof qilinadigan  Allohning uyidir. Uni o‘z ichiga olgan masjid – Masjidul Haromda (bu hududning ba’zi o‘ziga xos qoidalari bor: u yerda biror jonzot o‘ldirilmaydi, biror giyoh uzilmaydi) o‘qilgan bir rakat namoz boshqa masjidlardagi yuz ming rakat namozga teng. U yerda aytilgan zikr, tasbehlarning ham savobi ulug‘roqdir. Bularning hech biriga qurbi yetmay qolgan kimsa Ka’baga tikilib o‘tirsa ham savob olaveradi. Ya’ni, muqaddas Ka’baga qarash ham ibodat.

Yurtdoshlarimiz miyqot (Haram hududi chegarasi)dan ehromga kirib, birin-ketin haj ibodatlarini bajarishga kirishdilar. Ehrom hojilarning kiyimi; ikki parcha choksiz matodan (ayollarniki tikilgan bo‘ladi) iborat bo‘lib, uni o‘ragan kishi ba’zi qoidalarga amal qilishi lozim – birovga yomon gapirmaydi, dilini og‘ritmaydi. Hatto kishi o‘z badanidagi tuklarni ham yulishi, soch-soqoli, tirnog‘ini olishi, ayoliga yaqinlik qilishi yoki shunga ishora qiladigan gaplarni aytishi, yuvinishi va xushbo‘ylanishi mumkin emas. Bular haj jinoyati deyiladi va ulardan birini sodir etgan kimsa jarimasini to‘lashi kerak bo‘ladi.

Nihoyat, Arafa kuni keldi. Arafa shunday ulug‘ kunki, uning hurmatidan Alloh nainki Arafotdagilarni, balki u yerlarga yetisha olmay, bag‘ri qon bo‘lib turgan barcha mo‘minlarning iltijolarini qabul qiladi.

Arafot shunday makonki, uning sharofatidan Alloh taolo o‘sha yerda umidli qo‘llarini samoga ko‘tarib, zor yig‘lab turganlarning tilaklarini bermaslikka, qo‘llarini bo‘sh qaytarishga hayo qiladi.

Hamma hojilar Arafot tog‘iga borib, Alloh taolodan gunohlarining kechirishini so‘rab yolvordilar. Ular orasida yurtdoshlarimiz ham bor, o‘zlari, ahli oilalari, yoru do‘stlari va barcha mo‘min-musulmonlarning gunohlaridan o‘tishini so‘rab Ulug‘ Mavloga yukundilar. Bir piyola suv misoli chayqalib turgan dunyomizda qaytadan tinchlik-barqarorlik hukm surishini iltijo qildilar. Yurtimizning tinch, xalqimizning farovonligi bundan ham ziyoda bo‘lishini, ularni mana shunday muqaddas zaminda ibodatga qoim bo‘lib, duoga qo‘l ochib turishlariga hissa qo‘shgan, xizmatlarida kamarbasta bo‘lib turgan barcha mutasaddilarning ham qalblaridagi ezgu niyatlari ro‘yobga chiqishini so‘radilar...

Ular ona Vatan tuprog‘iga qadam qo‘yar ekanlar, dillarida shunday ulug‘ ziyoratga, ibodatga musharraf bo‘lganlari uchun cheksiz quvonch, tillarida shukr, yuzlarida esa ma’naviy poklanish baxsh etgan ajib nur porlar edi.

No‘mon Abdulmajid

• Олдинги
• Кейинги