20 тийинга сотилмаган иймон

Бир неча йил илгари бир масжид имоми Лондонга кўчиб келган эди. У ҳамиша уйидан масжидга автобусда борар, у чиқадиган вақтда автобус кўпинча бўш ҳолатда бўлар эди. Кўчиб келганига энди бир неча ҳафта бўлганди. Автобусга чиқиб йўл ҳақини тўлаб ўтирди. Ҳайдовчи қайтимига керагидан 20 пенс ортиқча бериб юборганини кўрган имом бироз ўйланиб, ичида ўзига деди: ”Мен албатта бу ортиқча маблағни қайтаришим зарур. Чунки, бу ортиқча пул менинг ҳаққим эмас.” Сўнг яна бироз ўйланиб туриб, ўзига ўзи шундай дебди: “Бу биров назарга илмайдиган, арзимас пул бўлса, қолаверса бу пул менда қолгани билан автокорхонага ҳеч қандай зарари сезилмайди. Демак, мен пулни Аллоҳнинг ҳадяси деб қабул қилиб ўзимда олиб қоламанда, ҳайдовчига индамайман.” 
Ниҳоят автобус имом тушадиган бекатга келиб тўхтади. Бироқ, у автобусдан тушаётиб, ҳайдовчи олдида бир лаҳзага тўхтадию чўнтагидан ортиқча 20 пенсни чиқариб ҳайдовчига бериб деди: “Марҳамат олинг, менга керагидан ортиқ қайтим берган экансиз.” Ҳайдовчи пулни олиб, табассум қилди ва сўради: “Сиз шу ерга янги имом бўлиб келган инсонмисиз? Мен анчадан бери масжидингизга бориб, динингиз билан танишмоқни ўйлаб юрган эдим. Бугун нима қилар экансиз деб, сизга атайин ортиқча қайтим қайтарган эдим.”
Имом автобусдан тушар экан бўлиб ўтган воқеанинг оғирлигидан оёқлари заифлашиб, ерга қулаб туша ёзди. Энг яқин турган тўсинга суяниб олиб, осмонга юзланиб, кўзларида ёш билан дуо қилди: “Эй Роббим! Сал бўлмаса динимни 20 пенсга сотиб қўяй дедим-а!”

Биз учун арзимас бўлиб кўринадиган баъзи ишлар бошқалар учун жуда аҳамиятли бўлиши мумкин. Биз учун арзимас бўлиб кўринган кичик хатолар бизларни кузатиб турган инсонлар учун биз ҳақимизда, динимиз, эътиқодимиз, миллатимиз, халқимиз ҳақида ноўрин хулоса чиқаришларига сабаб бўлиб қолиши мумкин. Бир иш қилаётганда фақат ўзимизни эмас балки ўзимиз мансуб бўлган динимиз, миллатимиз, халқимиз шаъни ҳам ҳамиша кўз ўнгимизда турмоғи лозим.

Bir necha yil ilgari bir masjid imomi Londonga ko‘chib kelgan edi. U hamisha uyidan masjidga avtobusda borar, u chiqadigan vaqtda avtobus ko‘pincha bo‘sh holatda bo‘lar edi. Ko‘chib kelganiga endi bir necha hafta bo‘lgandi. Avtobusga chiqib yo‘l haqini to‘lab o‘tirdi. Haydovchi qaytimiga keragidan 20 pens ortiqcha berib yuborganini ko‘rgan imom biroz o‘ylanib, ichida o‘ziga dedi: ”Men albatta bu ortiqcha mablag‘ni qaytarishim zarur. Chunki, bu ortiqcha pul mening haqqim emas.” So‘ng yana biroz o‘ylanib turib, o‘ziga o‘zi shunday debdi: “Bu birov nazarga ilmaydigan, arzimas pul bo‘lsa, qolaversa bu pul menda qolgani bilan avtokorxonaga hech qanday zarari sezilmaydi. Demak, men pulni Allohning hadyasi deb qabul qilib o‘zimda olib qolamanda, haydovchiga indamayman.”
Nihoyat avtobus imom tushadigan bekatga kelib to‘xtadi. Biroq, u avtobusdan tushayotib, haydovchi oldida bir lahzaga to‘xtadiyu cho‘ntagidan ortiqcha 20 pensni chiqarib haydovchiga berib dedi: “Marhamat oling, menga keragidan ortiq qaytim bergan ekansiz.” Haydovchi pulni olib, tabassum qildi va so‘radi: “Siz shu yerga yangi imom bo‘lib kelgan insonmisiz? Men anchadan beri masjidingizga borib, diningiz bilan tanishmoqni o‘ylab yurgan edim. Bugun nima qilar ekansiz deb, sizga atayin ortiqcha qaytim qaytargan edim.”Imom avtobusdan tushar ekan bo‘lib o‘tgan voqeaning og‘irligidan oyoqlari zaiflashib, yerga qulab tusha yozdi. Eng yaqin turgan to‘singa suyanib olib, osmonga yuzlanib, ko‘zlarida yosh bilan duo qildi: “Ey Robbim! Sal bo‘lmasa dinimni 20 pensga sotib qo‘yay dedim-a!”

Biz uchun arzimas bo‘lib ko‘rinadigan ba’zi ishlar boshqalar uchun juda ahamiyatli bo‘lishi mumkin. Biz uchun arzimas bo‘lib ko‘ringan kichik xatolar bizlarni kuzatib turgan insonlar uchun biz haqimizda, dinimiz, e’tiqodimiz, millatimiz, xalqimiz haqida noo‘rin xulosa chiqarishlariga sabab bo‘lib qolishi mumkin. Bir ish qilayotganda faqat o‘zimizni emas balki o‘zimiz mansub bo‘lgan dinimiz, millatimiz, xalqimiz sha’ni ham hamisha ko‘z o‘ngimizda turmog‘i lozim.

• Олдинги
• Кейинги