Ҳимоянг ўзингга бўлсин!

Умар ибн Хаттоб Исломга кирган пайтлари ҳақида шундай дейдилар:

“Тоғам Абу Жаҳл ибн Ҳишом обрўли кимса эди. Унинг уйига бориб эшигини тақиллатдим.

— Ким? — деб сўради.

— Хаттобнниг ўғлиман. Мусулмон бўлдим! — дедим.

— Ундоқ қилма! — деб эшигини ёпиб кириб кетди.

“Бу қандоқ иш, мусулмонлар калтакланар эди, мени нега калтаклашмади” дедим ўзимча. Сўнг бир киши:

— Мусулмон бўлганингни билдиришни хоҳлайсанми? — деб сўраб қолди.

— Ҳа, — дедим.

— Ундай бўлса одамлар Ҳижрда (Каъбатуллоҳнинг шимолий ғарбий тарафидаги қисми) ўтиришганида фалончининг олдига бор, — деб ичида гап ётмайдиган бир кишининг номини айтди. — Унга “Мен мусулмон бўлдим” деб айт.

Борсам одамлар Ҳижрда йиғилиб ўтиришган экан. Ўша кишига астагина “Мен мусулмон бўлдим” дедим.

— Ростдан шундай қилдингми? — сўради у.

— Ҳа, — деган эдим бор овози билан:

— Хаттобнинг ўғли динидан юз ўгириб мусулмон бўлибди! — деб бақириб юборди. Бирдан одамлар менга ташланишиб қолишди. Мен уларни ура бошладим, улар ҳам мени дўппослашга тушишди. Бир зумда оломон тўпланди.

— Бу нима тўполон? — сўради тоғам.

— Умар динидан чиқибди, — дейишди. Шунда у Ҳижрга кўтарилиб, енги билан ишора қилиб:

— Жиянимни мен ўз ҳимоямга олдим! — деди. Одамлар мени холи қўйиб тарқалишди.

Шундан сўнг мусулмонларнинг калтак еганини кўришга тоқат қилолмай қолдим. Мабодо кўриб қолсам: “Нега энди сизларга бундай бўлмоқда?” дер эдим. Кейин эса тоғамнинг олдига бориб:

— Мен Сизнинг ҳимоянгиздан чиқдим! — дедим ва токи Аллоҳ таоло Исломни ғолиб қилгунига қадар мушрикларни уравердим ва калтак ҳам еявердим”.

Шайх Аҳмад Муҳаммад Ассофнинг “Қабасотун мин ҳаётир-Расул” китобидан Шаҳобиддин Парпиев таржимаси.

Umar ibn Xattob Islomga kirgan paytlari haqida shunday deydilar:

“Tog‘am Abu Jahl ibn Hishom obro‘li kimsa edi. Uning uyiga borib eshigini taqillatdim.

— Kim? — deb so‘radi.

— Xattobnnig o‘g‘liman. Musulmon bo‘ldim! — dedim.

— Undoq qilma! — deb eshigini yopib kirib ketdi.

“Bu qandoq ish, musulmonlar kaltaklanar edi, meni nega kaltaklashmadi” dedim o‘zimcha. So‘ng bir kishi:

— Musulmon bo‘lganingni bildirishni xohlaysanmi? — deb so‘rab qoldi.

— Ha, — dedim.

— Unday bo‘lsa odamlar Hijrda (Ka’batullohning shimoliy g‘arbiy tarafidagi qismi) o‘tirishganida falonchining oldiga bor, — deb ichida gap yotmaydigan bir kishining nomini aytdi. — Unga “Men musulmon bo‘ldim” deb ayt.

Borsam odamlar Hijrda yig‘ilib o‘tirishgan ekan. O‘sha kishiga astagina “Men musulmon bo‘ldim” dedim.

— Rostdan shunday qildingmi? — so‘radi u.

— Ha, — degan edim bor ovozi bilan:

— Xattobning o‘g‘li dinidan yuz o‘girib musulmon bo‘libdi! — deb baqirib yubordi. Birdan odamlar menga tashlanishib qolishdi. Men ularni ura boshladim, ular ham meni do‘pposlashga tushishdi. Bir zumda olomon to‘plandi.

— Bu nima to‘polon? — so‘radi tog‘am.

— Umar dinidan chiqibdi, — deyishdi. Shunda u Hijrga ko‘tarilib, yengi bilan ishora qilib:

— Jiyanimni men o‘z himoyamga oldim! — dedi. Odamlar meni xoli qo‘yib tarqalishdi.

Shundan so‘ng musulmonlarning kaltak yeganini ko‘rishga toqat qilolmay qoldim. Mabodo ko‘rib qolsam: “Nega endi sizlarga bunday bo‘lmoqda?” der edim. Keyin esa tog‘amning oldiga borib:

— Men Sizning himoyangizdan chiqdim! — dedim va toki Alloh taolo Islomni g‘olib qilguniga qadar mushriklarni uraverdim va kaltak ham yeyaverdim”.

Shayx Ahmad Muhammad Assofning “Qabasotun min hayotir-Rasul” kitobidan Shahobiddin Parpiyev tarjimasi.

• Олдинги
• Кейинги