Пайғамбаримизнинг (алайҳиссалом) фазилатлари ҳақида

Аллоҳ таоло марҳамат қилади: "(Мушриклар): "Бу Қуръон икки шаҳардан (бирида) бўлган улуғ кишига нозил қилинганида эди", дейишди" (Зухруф, 31).

Икки шаҳар деганда Макка ва Тоиф назарда тутилган. Мушрикларнинг жоҳилий ўлчовлари бўйича молу дунёси кўп, мансаби ва ҳукми бор одам "улуғ киши" деб эътироф этиларди. Пайғамбар бўлишга ана шунақа одам лойиқ гўё. Ўша пайтда мушрикларнинг бу мақомга номзодлари ҳам бор эди. Маккада Валид ибн Муғира, Тоифда Урва ибн Масъуд Сақафий исмли зодагонлар бўлиб, мушриклар пайғамбар бўлса, шулардан бири бўларди, деган фикрда эди. Шунинг учун улар: "Агар бу Қуръон ҳақ китоб бўлганида Муҳаммадга ўхшаган етим, камбағал ва ҳеч бир мансаб эгаси бўлмаган кишига эмас, балки Валидга ва Урвага тушган бўларди", дейишган. Ҳолбуки, пайғамбарлик мақомига Муҳаммад (алайҳиссалом) бошқалардан кўра лойиқроқ; олий насаблари пок, ўзлари ҳалол, тўғрисўз инсон эдилар.

* * *

Рим императори Ҳирақл Абу Суфёндан Пайғамбаримизнинг (алайҳиссалом) насаблари ҳақида сўраганида, Абу Суфён: "У ичимизда аслзодадир", деб жавоб берган эди. Шунда Ҳирақл: "Мен сендан унинг насаби ҳақида сўрадим, сен унинг ичингизда насл-насаби буюк эканини айтдинг. Пайғамбарлар ўз қавмининг асл­зодаси бўлишади", деди.

* * *

Бир куни Аббос ибн Абдулмутталиб (розийаллоҳу анҳу) кофирларнинг Пайғамбаримиз (алайҳиссалом) ҳақларида ёмон гапларини эшитиб қолади ва ғазабланган ҳолда у зотнинг ҳузурларига келади. (Воқеани эшитган) Пайғамбаримиз (насабларини баён қилиш мақсадида) минбарга чиқиб: "Мен кимман?" деб сўрадилар. Саҳобалар: "Сиз Аллоҳнинг элчисисиз", дейишди. Пайғамбаримиз: "Мен Муҳаммад ибн Абдуллоҳ ибн Абдулмутталибман (яъни, сизлар ота-боболаримни яхши биласизлар). Албатта, Аллоҳ таоло махлуқотни (яъни, жин ва инсонларни) яратди. Мени уларнинг яхшилари (бўлган мукаррам инсонлар) ичида қилди. Сўнгра у (инсон)ларни икки гуруҳ (араб ва ажам)га бўлди. Мени энг яхши гуруҳ (араблар) ичида қилди. Сўнгра уларни қабилалар қилди. Мени энг яхши қабила бўлмиш Қурайш ичида қилди. Сўнгра уларни хонадонлар қилди. Мени энг яхши хонадон бўлган Бани Ҳошим ичида қилди. Мен жон (яъни, зот ва руҳ) жиҳатидан ҳам, хонадон ва пок насаб жиҳатидан ҳам уларнинг энг яхшиси бўлдим (зеро, Аллоҳ мени охирзамон пайғамбари этди)", дедилар.

Абдуазим Зиёвуддин ўғли

* * *

Alloh taolo marhamat qiladi: "(Mushriklar): "Bu Qur’on ikki shahardan (birida) bo‘lgan ulug‘ kishiga nozil qilinganida edi", deyishdi" (Zuxruf, 31).

Ikki shahar deganda Makka va Toif nazarda tutilgan. Mushriklarning johiliy o‘lchovlari bo‘yicha molu dunyosi ko‘p, mansabi va hukmi bor odam "ulug‘ kishi" deb e’tirof etilardi. Payg‘ambar bo‘lishga ana shunaqa odam loyiq go‘yo. O‘sha paytda mushriklarning bu maqomga nomzodlari ham bor edi. Makkada Valid ibn Mug‘ira, Toifda Urva ibn Mas’ud Saqafiy ismli zodagonlar bo‘lib, mushriklar payg‘ambar bo‘lsa, shulardan biri bo‘lardi, degan fikrda edi. Shuning uchun ular: "Agar bu Qur’on haq kitob bo‘lganida Muhammadga o‘xshagan yetim, kambag‘al va hech bir mansab egasi bo‘lmagan kishiga emas, balki Validga va Urvaga tushgan bo‘lardi", deyishgan. Holbuki, payg‘ambarlik maqomiga Muhammad (alayhissalom) boshqalardan ko‘ra loyiqroq; oliy nasablari pok, o‘zlari halol, to‘g‘riso‘z inson edilar.

* * *

Rim imperatori Hiraql Abu Sufyondan Payg‘ambarimizning (alayhissalom) nasablari haqida so‘raganida, Abu Sufyon: "U ichimizda aslzodadir", deb javob bergan edi. Shunda Hiraql: "Men sendan uning nasabi haqida so‘radim, sen uning ichingizda nasl-nasabi buyuk ekanini aytding. Payg‘ambarlar o‘z qavmining asl­zodasi bo‘lishadi", dedi.

* * *

Bir kuni Abbos ibn Abdulmuttalib (roziyallohu anhu) kofirlarning Payg‘ambarimiz (alayhissalom) haqlarida yomon gaplarini eshitib qoladi va g‘azablangan holda u zotning huzurlariga keladi. (Voqeani eshitgan) Payg‘ambarimiz (nasablarini bayon qilish maqsadida) minbarga chiqib: "Men kimman?" deb so‘radilar. Sahobalar: "Siz Allohning elchisisiz", deyishdi. Payg‘ambarimiz: "Men Muhammad ibn Abdulloh ibn Abdulmuttalibman (ya’ni, sizlar ota-bobolarimni yaxshi bilasizlar). Albatta, Alloh taolo maxluqotni (ya’ni, jin va insonlarni) yaratdi. Meni ularning yaxshilari (bo‘lgan mukarram insonlar) ichida qildi. So‘ngra u (inson)larni ikki guruh (arab va ajam)ga bo‘ldi. Meni eng yaxshi guruh (arablar) ichida qildi. So‘ngra ularni qabilalar qildi. Meni eng yaxshi qabila bo‘lmish Quraysh ichida qildi. So‘ngra ularni xonadonlar qildi. Meni eng yaxshi xonadon bo‘lgan Bani Hoshim ichida qildi. Men jon (ya’ni, zot va ruh) jihatidan ham, xonadon va pok nasab jihatidan ham ularning eng yaxshisi bo‘ldim (zero, Alloh meni oxirzamon payg‘ambari etdi)", dedilar.

Abduazim Ziyovuddin o‘g‘li

“Islom nuri” gazetasining 2012 yil, 4-sonidan olindi.

• Олдинги
• Кейинги