Болалари оч қолган ота ва тиланчи

Рукн: Ибрат Чоп этилган: 19.05.2018

Камбағал ишчи бир куни ишдан ҳайдалди Бошқа даромади бўлмагани учун болалари уч кун овқатсиз, нонсиз қолди. У одам иш қидириб қаёққа борса, “иш йўқ” деб эшикни юзига ёпишди. Устма-уст уч кун қорни оч қолган болаларнинг хархашаси онанинг юрагини эзиб юборди. Чорасизлик билан турмуш ўртоғига: “Кўряпсизми болаларни? Очликдан юзлари сарғайиб кетди. Биз-ку майли чидаймиз, лекин улар бунга чидолмайдилар. Бу ишнинг охири нима бўлади? Ўйлаб кўрдингизми?” деди.

Эр эгилган бошини аёли томон қаратиб: “Неча кундан бери бормаган жойим қолмади. Энг кам ойликка бўлса ҳам иш қидирдим, бир кун бўлса ҳам қорнингиз тўйсин, деб. Лекин ҳеч ким менга иш бермаяпти. Болаларимнинг бу ҳоли менинг ҳам юрагимни эзиб юборди. Лекин кўриб турибсанки, қўлимдан бирор нарса келмаяпти” деди. Шунда аёли: “Ундай бўлса менинг келинлик кунларимдаги рўмолимни олиб бориб сотинг, неча пул бўлса ҳам бирор нарса олиб келинг, болаларимизнинг қорнини тўйдирайлик. Қолганига Аллоҳ Каримдир. Ризқ бергувчи Удир. Бизга албатта бирор хайрли эшик очилади” деди.

Эр уятдан қизариб, тушиб қолган қийин вазиятни ўйлаб, аёли сандиқдан олиб берган ҳали яп-янги турган рўмолни олиб, бозорга борди. Рўмолни ўша пайтда икки дирҳамдан ортиғига олмасдилар. Олган пулига бирор егулик олиш учун кетаётганда йўлда тиланчига дуч келди. Тиланчи ўтган-кетганга шундай дер эди: “Аллоҳ ризоси ва Пайғамбарининг ишқи учун бўш ўтманг. Аллоҳни хурсанд қилиш учун менга ёрдам беришни хоҳловчи йўқми? Дунёда ҳеч нарсаси йўқ, ҳақиқий муҳтожман.

Рўмол сотган одам тиланчининг олдига келди. Аёлининг рўмоли пулини — неча кундир ҳеч нарса емаган болалари учун бирор нарса олмоқчи бўлган пулини тиланчига берди. Энди бўш қўл билан уйга бориш ҳам ноқулай эди. Рўмолнинг пулини сўраган аёлига нима деб жавоб беради? “Рўмолингга икки дирҳам беришди, уни тиланчига бериб юбордим, унинг ялиниб-ёлворишига чидолмадим” деб қандай айтади? Шу ўйлар билан масжидга кириб шом намозини ўқиб, бўш қўл билан уйига қайтди. Аёли ва болалари уни бирор егулик опкелади деб кутиб ўтиришган эди.

Кеч қолганига яхшироқ бирор нарса олиб келса керак, деб ўйладилар. Ота умидсизлик билан эшикдан қаради, аёли бу ҳолатга ҳайрон эди. Болалари эса бу кеча ҳам оч қолишларини ўйлаб мажолсиз овозда йиғлай бошлашди. Аёл ҳам ҳайрон, ҳам жаҳл оҳангида рўмолни нима қилганлигини сўради.

Эр аёлига ҳаммасини бирма-бир айтиб берди. Аёл ишнинг аслини билгач, сабрли оҳангда: “Рўмолнинг пулини Аллоҳ йўлида берган экансиз, У улуғ ва бойдир. Сахийлигингиз эвазига бизга хоҳлаган вақти унинг эвазини беришга Қодирдир. Сиз тўғри иш қилдингиз, қани кўрамиз, қайси эшикни очар экан?” деди.

Эрталаб аёл турмуш ўртоғига отасининг уйидан олиб келган девор соатини берди ва: “Буни сотинг ва эвазига қанча егулик келса олиб келинг” деди. У бозорга бориб, соатни сотишга ҳаракат қилади. Лекин ҳеч олувчи тополмайди. Чарчаб, ҳорғин келаётганда бир балиқ сотувчисига йўлиқди. Балиқчи баланд овозда: “Балиқ бор, балиқ” деб бақирарди. Қўлида икки донагина балиқ қолган эди.

Фақир киши балиқчининг ёнига бориб: “Бу соат менга, бу балиқлар сенга наф келтирмайди, шунинг учун шу икки балиғингни менга бер, мен сенга шу соатни берай” деди. Мижоз йиғиш учун эрталабдан бери бақираётган балиқчи бу одамнинг таклифини қабул қилди. Балиқларни бериб, соатни олиб кетди.

Неча кундан бери уйига биринчи марта егулик олиб кетаётганндан жуда хурсанд бўлаётган ота балиқларни қўлига олиши билан уйига югурди. Оталарининг егулик олиб келганини кўрган болалар жуда хурсанд бўлиб кетишди. Аёл балиқни тозалаш учун ошхонага кирди. Бироз ўтиб хайратланиб хожасини чақирди. Балиқлардан бирининг қорнидан каттакон инжу чиқди.

Фақир одам инжуни олиб заргарнинг олдига борди. Заргар инжунинг бебаҳо эканлигини, агар ўзига сотишса 14000 дирҳам беришини айтди. Фақир одам қийинчиликлар ортда қолганини сезди. Аллоҳ унга неъмат эшикларини очганини тушунди. Заргарга уни 14000 дирҳамга сотиб, пулини олиб уйга қайтди. Бўлиб ўтган воқеани уйига келиб, аёлига ҳам айтиб берди. Ҳаммалари ғамларни аритган Аллоҳга шукроналар айтишди.

Шу пайт эшикда тиланчининг овози эшитилди: “Эй уй эгалари, Аллоҳ сизга бергандан менга ҳам беринг!” Фақир киши эшикни очиб: “Шу пайтда Аллоҳ бизга ҳеч кутмаган жойимиздан 14000 дирҳам ҳадя қилди. Модомики, сен Аллоҳ ризоси учун Аллоҳ берганидан сўраяпсан, мен ҳам шу пулнинг ярмини сенга берай, қолган ярми бизники бўлсин”.

Биргина сўзи учун 7000 дирҳамга эга бўлганидан хурсанд тиланчига пулнинг ярмини олиб чиқиш учун уйига кириб кетди, чиқиб қараса тиланчи йўқ. У ер-бу ерни қараса ҳеч қаерда кўринмади.

Уй эгаси ўша куни ғам-ташвишлардан холи уйқуга кетди ва тушида бояги тиланчини кўрди. Ундан нега кетиб қолганлигини сўраганда, тиланчи: “Мен тиланчи эмас эдим, Аллоҳнинг фаришталаридан бири эдим. Хайрли ишларни қай даражада яхши кўришинг ва Аллоҳга боғлиқлик даражангни билиш учун инсон шаклида сенинг уйингга келдим. Мени Аллоҳ сени охирги марта синаб, даражангни юксалтириш учун хонадонингга юборди. Олдинги куни аёлингнинг рўмолини сотиб, икки дирҳам олганингда ўша икки дирҳамни олган ҳам мен эдим. Ўша икки дирҳамни хотиржамлик билан Аллоҳ ризоси учун менга берганинг учун Аллоҳ сенга инжуни берди. Бугунги сахийлигинг учун эса нариги дунёда тенгсиз неъматлар билан тўла Жаннатга эришасан”.

Сенингдек энг қийин вазиятларда ҳам Аллоҳ ризосини барча нарсадан устун қўювчиларга хушхабар бўлсин…

Аллоҳ барчамиздан, дунё мол-мулкларидан устун қўйган барчадан рози бўлсин…

Турк тилидан Наргиза Атабаева таржимаси

Kambag‘al ishchi bir kuni ishdan haydaldi Boshqa daromadi bo‘lmagani uchun bolalari uch kun ovqatsiz, nonsiz qoldi. U odam ish qidirib qayoqqa borsa, “ish yo‘q” deb eshikni yuziga yopishdi. Ustma-ust uch kun qorni och qolgan bolalarning xarxashasi onaning yuragini ezib yubordi. Chorasizlik bilan turmush o‘rtog‘iga: “Ko‘ryapsizmi bolalarni? Ochlikdan yuzlari sarg‘ayib ketdi. Biz-ku mayli chidaymiz, lekin ular bunga chidolmaydilar. Bu ishning oxiri nima bo‘ladi? O‘ylab ko‘rdingizmi?” dedi.

Er egilgan boshini ayoli tomon qaratib: “Necha kundan beri bormagan joyim qolmadi. Eng kam oylikka bo‘lsa ham ish qidirdim, bir kun bo‘lsa ham qorningiz to‘ysin, deb. Lekin hech kim menga ish bermayapti. Bolalarimning bu holi mening ham yuragimni ezib yubordi. Lekin ko‘rib turibsanki, qo‘limdan biror narsa kelmayapti” dedi. Shunda ayoli: “Unday bo‘lsa mening kelinlik kunlarimdagi ro‘molimni olib borib soting, necha pul bo‘lsa ham biror narsa olib keling, bolalarimizning qornini to‘ydiraylik. Qolganiga Alloh Karimdir. Rizq berguvchi Udir. Bizga albatta biror xayrli eshik ochiladi” dedi.

Er uyatdan qizarib, tushib qolgan qiyin vaziyatni o‘ylab, ayoli sandiqdan olib bergan hali yap-yangi turgan ro‘molni olib, bozorga bordi. Ro‘molni o‘sha paytda ikki dirhamdan ortig‘iga olmasdilar. Olgan puliga biror yegulik olish uchun ketayotganda yo‘lda tilanchiga duch keldi. Tilanchi o‘tgan-ketganga shunday der edi: “Alloh rizosi va Payg‘ambarining ishqi uchun bo‘sh o‘tmang. Allohni xursand qilish uchun menga yordam berishni xohlovchi yo‘qmi? Dunyoda hech narsasi yo‘q, haqiqiy muhtojman.

Ro‘mol sotgan odam tilanchining oldiga keldi. Ayolining ro‘moli pulini — necha kundir hech narsa yemagan bolalari uchun biror narsa olmoqchi bo‘lgan pulini tilanchiga berdi. Endi bo‘sh qo‘l bilan uyga borish ham noqulay edi. Ro‘molning pulini so‘ragan ayoliga nima deb javob beradi? “Ro‘molingga ikki dirham berishdi, uni tilanchiga berib yubordim, uning yalinib-yolvorishiga chidolmadim” deb qanday aytadi? Shu o‘ylar bilan masjidga kirib shom namozini o‘qib, bo‘sh qo‘l bilan uyiga qaytdi. Ayoli va bolalari uni biror yegulik opkeladi deb kutib o‘tirishgan edi.

Kech qolganiga yaxshiroq biror narsa olib kelsa kerak, deb o‘yladilar. Ota umidsizlik bilan eshikdan qaradi, ayoli bu holatga hayron edi. Bolalari esa bu kecha ham och qolishlarini o‘ylab majolsiz ovozda yig‘lay boshlashdi. Ayol ham hayron, ham jahl ohangida ro‘molni nima qilganligini so‘radi.

Er ayoliga hammasini birma-bir aytib berdi. Ayol ishning aslini bilgach, sabrli ohangda: “Ro‘molning pulini Alloh yo‘lida bergan ekansiz, U ulug‘ va boydir. Saxiyligingiz evaziga bizga xohlagan vaqti uning evazini berishga Qodirdir. Siz to‘g‘ri ish qildingiz, qani ko‘ramiz, qaysi eshikni ochar ekan?” dedi.

Ertalab ayol turmush o‘rtog‘iga otasining uyidan olib kelgan devor soatini berdi va: “Buni soting va evaziga qancha yegulik kelsa olib keling” dedi. U bozorga borib, soatni sotishga harakat qiladi. Lekin hech oluvchi topolmaydi. Charchab, horg‘in kelayotganda bir baliq sotuvchisiga yo‘liqdi. Baliqchi baland ovozda: “Baliq bor, baliq” deb baqirardi. Qo‘lida ikki donagina baliq qolgan edi.

Faqir kishi baliqchining yoniga borib: “Bu soat menga, bu baliqlar senga naf keltirmaydi, shuning uchun shu ikki balig‘ingni menga ber, men senga shu soatni beray” dedi. Mijoz yig‘ish uchun ertalabdan beri baqirayotgan baliqchi bu odamning taklifini qabul qildi. Baliqlarni berib, soatni olib ketdi.

Necha kundan beri uyiga birinchi marta yegulik olib ketayotganndan juda xursand bo‘layotgan ota baliqlarni qo‘liga olishi bilan uyiga yugurdi. Otalarining yegulik olib kelganini ko‘rgan bolalar juda xursand bo‘lib ketishdi. Ayol baliqni tozalash uchun oshxonaga kirdi. Biroz o‘tib xayratlanib xojasini chaqirdi. Baliqlardan birining qornidan kattakon inju chiqdi.

Faqir odam injuni olib zargarning oldiga bordi. Zargar injuning bebaho ekanligini, agar o‘ziga sotishsa 14000 dirham berishini aytdi. Faqir odam qiyinchiliklar ortda qolganini sezdi. Alloh unga ne’mat eshiklarini ochganini tushundi. Zargarga uni 14000 dirhamga sotib, pulini olib uyga qaytdi. Bo‘lib o‘tgan voqeani uyiga kelib, ayoliga ham aytib berdi. Hammalari g‘amlarni aritgan Allohga shukronalar aytishdi.

Shu payt eshikda tilanchining ovozi eshitildi: “Ey uy egalari, Alloh sizga bergandan menga ham bering!” Faqir kishi eshikni ochib: “Shu paytda Alloh bizga hech kutmagan joyimizdan 14000 dirham hadya qildi. Modomiki, sen Alloh rizosi uchun Alloh berganidan so‘rayapsan, men ham shu pulning yarmini senga beray, qolgan yarmi bizniki bo‘lsin”.

Birgina so‘zi uchun 7000 dirhamga ega bo‘lganidan xursand tilanchiga pulning yarmini olib chiqish uchun uyiga kirib ketdi, chiqib qarasa tilanchi yo‘q. U yer-bu yerni qarasa hech qaerda ko‘rinmadi.

Uy egasi o‘sha kuni g‘am-tashvishlardan xoli uyquga ketdi va tushida boyagi tilanchini ko‘rdi. Undan nega ketib qolganligini so‘raganda, tilanchi: “Men tilanchi emas edim, Allohning farishtalaridan biri edim. Xayrli ishlarni qay darajada yaxshi ko‘rishing va Allohga bog‘liqlik darajangni bilish uchun inson shaklida sening uyingga keldim. Meni Alloh seni oxirgi marta sinab, darajangni yuksaltirish uchun xonadoningga yubordi. Oldingi kuni ayolingning ro‘molini sotib, ikki dirham olganingda o‘sha ikki dirhamni olgan ham men edim. O‘sha ikki dirhamni xotirjamlik bilan Alloh rizosi uchun menga berganing uchun Alloh senga injuni berdi. Bugungi saxiyliging uchun esa narigi dunyoda tengsiz ne’matlar bilan to‘la Jannatga erishasan”.

Seningdek eng qiyin vaziyatlarda ham Alloh rizosini barcha narsadan ustun qo‘yuvchilarga xushxabar bo‘lsin…

Alloh barchamizdan, dunyo mol-mulklaridan ustun qo‘ygan barchadan rozi bo‘lsin…

Turk tilidan Nargiza Atabayeva tarjimasi